Sydney dag 2

Deze dag zal de boeken ingaan als een van de meest onvergetelijke dagen, in positieve zin dan, die we samen hebben meegemaakt. In negatieve zin hebben we er al genoeg gehad.

Vanmorgen scheen de zon al aan een heldere hemel. Wel iets meer wind dan gisteren en de temperatuur bleef de hele dag rond de 21 graden. Mooi weer voor activiteiten.

Als je hoogtepunten wil meemaken moet je ze ook opzoeken. Dus gingen we naar het hoogste gebouw in Sydney, de Sydney Tower. Net iets meer dan 300 mtr hoog. Truus bleef op 290 mtr veilig achter het glas, terwijl Peter nog een verdieping hoger ging om buiten het gebouw de stad te bewonderen. Veilig gezekerd met een valtuig kon je op een glazen plaat gaan staan en 300 mtr recht naar beneden kijken. Kicken!  Prachtig al die vergezichten.

 Nadat we geluncht hadden zijn we doorgelopen naar de Darling Harbour, hoe toepasselijk. De vele terrasjes rond de haven geven het een hele gezellige sfeer. Er lagen grote marine schepen en oude drie masters. Prima locatie voor een biertje en een ice tea.

Op de weg terug naar ons kamertje kwamen we door een groot park en vonden nog twee vrije strandstoelen waarin we heerlijk een uurtje in de zon hebben liggen bakken en de geluiden van deze metropool op ons in lieten werken. In Dommelen hoor je nog vliegtuigen overkomen, hier verstomd dat geluid van overvliegende toestellen door de nimmer aflatende decibels die de bevolking, met alles wat ze hebben, produceert.

We waren op tijd terug op onze kamer om van outfit te wisselen, immers we gaan naar het concert in het Opera House en een korte broek vonden we "not done ".

Voorafgaand aan het concert zijn we eerst lekker gaan eten in een restaurant aan de haven. Peter had al voor de reis naar hier het plan om lobster te gaan eten en Truus koos de kangoeroe als hoofdgerecht. Zie foto. Terwijl de zon langzaam achter de horizon verdween werd de verlichting in de stad en haven steeds intenser zichtbaar. Wat een sfeer om bij  te dineren!

Na deze bourgondische wellness togen we naar het Opera House en konden we eindelijk ook het gebouw verder aan de binnenkant bezichtigen. Mega groot. De concert hall waar we moesten zijn was imposant, er kunnen wel 1600 toeschouwers in. De zaal was bijna uitverkocht voor dit muzikaal spektakel. En dat zou het worden.

In aanvang dachten we dat ook achter het orkest nog bezoekers zaten, maar al snel kort voor het begin bleek dat het koor te zijn. Om even wat aantallen te noemen. Koor ongeveer 300 leden. Daarvoor stond een jongenskoor van 80 zangertjes. Het hele orkest schatten we op 100 musici. Tijdens de uitvoering van het concert MASS van Leonard Bernstein, liepen er op het toneel ook nog zo'n slordige 50 jonge musical spelers rond.

We hebben een foto ervan toegevoegd die kort na het eind van het concert genomen is. Het koor zit niet alleen achter het orkest, maar ook de verdieping daarboven en dan ook nog links en rechts daarvan! Kun je nagaan.

Het bleek al snel dat het niet alleen een luisterconcert zou worden, maar ook was er ballet, musical, toneel en opera te zien en te horen en dat allemaal rond een thema, de katholieke eucharistieviering.

De priester werd vertolkt door een bariton met veel opera performance. Prachtige stem had die en een geweldige uitstraling op het toneel. 

 Alle standaard gebeden die we kennen uit de katholieke mis kwamen aan bod, of in het Latijn of in het Engels. Handig als je dan een roomse opvoeding genoten hebt en zelf nog eens misdienaar geweest bent.

Het stuk kende heel veel diverse stijlen muziek, van modern, klassiek soms jazzy en dan weer opera of musical sferen, gelardeerd met ballet scènes en of andere performances. Het koor en orkest konden soms aanzwellen tot orkaankracht en op andere momenten kon je in de oorverdovende stilte alleen het geluid van een hobo horen. Ook het immense koor deed een duid in  het performance zakje en zag er soms uit als een roller coaster die ons deed denken aan de grote golven die we zagen omslaan langs de kust van Great Ocean Road.

Het hele concert was zo overweldigend, dat onze emoties eigenlijk niet in woorden zijn te  vatten. Aan het eind van het concert hield Peter het niet meer droog. Zijn gevoelige snaar was geraakt. Truus was in alle staten van opwinding en was er een tijdje stil van. 

Wat een rijkdom dat we dit kunnen en mogen meemaken.

Carpe Diem